Alive & ready for Berlin!

Neen, ik ben niet dood. Mijn blog was dit wel, maar dit wil niet zeggen dat ik heb stil gezeten. Ik heb keihard getraind voor de marathon van Berlijn die er nu bijna aankomt. Ik had na de 50k La Chouffe trail een dip om nog iets te schrijven op mijn blog. De teleurstelling omwille van mijn DNF was te groot. Op km 40 moest ik wegens dehydratie opgeven. Mijn lichaam was op.

Intussen heb ik dus nog veel loopkilometers gemaakt. Vorige week heb ik nog een lactaattest laten doen om te kijken of ik verbeterd was ten opzichte van mei. Mijn snelheid is een pak vooruit gegaan. Ik zou mijn marathontijd enorm kunnen verbeteren. Een tijd ga ik hier nog niet zeggen omdat ik mezelf niet teveel druk op wil leggen.

Ik kijk enorm uit naar de marathon van volgende week. Het wordt weer een groot avontuur!

Advertentie

Run to tokyo

Via een wedstrijd op Sporza had mijn vriend een ticket voor de estafetterun van ‘Run to Tokyo’ gewonnen. De marathonafstand werd opgedeeld door 5 lopers. Al snel had hij zijn teamleden bij elkaar gezocht waaronder ik. Ik ging de 5 km lopen. Dat vond ik goed omdat ik die week een lange duurloop van 27 km had gedaan.

Op 24 juni zakten we af naar het Zoniënwoud in Brussel. De teamcaptain (mijn vriend) ging de startnummers afhalen, waar we ons erna naar ons wisselpunt begaven. Mijn vriend was loper 1 (die de 15 km ging lopen) en begaf zich naar de start. Aan de start stonden aan de zijkant een rij met Olympiërs die de lopers kwamen aanmoedigen. Er werd afgeteld en het startsein werd gegeven. Na 3 toeren was mijn vriend terug en gaf hij het lint door aan de 2de loper die 10 km ofwel 2 toeren moest lopen.

Erna was het mijn beurt. Mijn benen voelde zwaar aan van mijn lange duurloop van 27 km die ik in de week had gelopen. Ik nam het lint over en begon te lopen. We moesten een stuk door mul zand lopen vooraleer we het bos indoken. Wat was het warm! Ik probeerde zo snel mogelijk te lopen. Ik liep de eerste 2 km vlak achter een Aziaat die ik als haas gebruikte. Ik kon hem helaas erna niet meer bijhouden. Rond 3 km was er een drankpost, maar die heb ik aan me voorbij laten gaan omdat ik in een goeie flow zat en het ging lichtjes bergaf. Wanneer mijn horloge 5 km aangaf, zat ik op 28min 40. Maar helaas was het wisselpunt nog niet in zicht. Ik moest nog een stuk bergop lopen en dan de bocht om voor ik het wisselpunt zag. Na deze bocht begon ik meteen te sprinten en gaf ik het lint door aan de volgende loper die de 10 km moest lopen.

De laatste loper moest 2 km lopen. Wanneer hij aan het lopen was, gingen mijn vriend en ik naar de challenges. Bij het ophalen van de startnummers kregen we een voucher waarin stond aan welke challenge we moesten meedoen. Hier kon je bonuspunten mee verdienen. Mijn vriend ging de challenge ‘tennis’ doen. Hij moest zo hard mogelijk de tennisbal tegen het net slagen. Hij kreeg hiervoor 3 pogingen en het beste resultaat telde. 130 was het beste resultaat dat hij haalde.

Het was een toffe dag en we sloten de dag mooi af met een 11de plaats op de algemene ranking en 3de bij de gemengde teams. Ik ben super trots op ons topteam!

Rennen door de duinen (trailclinic)

Via de facebookgroep ‘Rotterdam marathon deelnemers’ had ik mezelf en mijn vriend ingeschreven voor de trailclinic die op 10 juni werd gehouden door team Raidlight.

Om 7u50 vertrokken we met de auto en twee uur later kwamen we aan op onze bestemming. We werden vriendelijk onthaald en mochten plaats nemen om informatie te krijgen over trailrunning. Ze lieten ons onder andere filmpjes zien over hoe je afdaalt en over de UTMB wedstrijd ( het koningsnummer onder de trails).

Een interessante tip die ik heb opgedaan is dat zowel bij het klimmen als bij de afdaling je moet landen op je voorvoet. Je bent dan ook veel stabieler moest je struikelen.

Erna werden we in twee groepen opgesplitst. Onze groep ging naar de atletiekpiste en daar kregen we looptechnische oefeningen.

Achteraf werd er gewisseld met de andere groep en kregen we krachttraining. We moesten onder andere planken. Erna deden we in doorschuifsysteem verschillende oefeningen zoals op een hoge box springen, lunges doen met gewichtjes in je handen, op een halve bal squats doen, etcetera.

Dan was het tijd voor de lunch. We kregen een volkoren broodje met bacon, ei en bladspinazie. Ernaast kon je kiezen tussen melk, een blikje cola en appelsiensap. Het broodje en de cola smaakte me. Tijdens de lunch werd er uitleg gegeven over lopen op vetverbranding. Het is dan belangerijk dat je in je voeding veel groenten en goede vetten eet.

Na onze lunch verorberd te hebben, gingen we op pad. We hebben 14 km gelopen in een prachtig natuurgebied.

Achteraf kregen we een herstelshake en was er cola, chips en Tuc koekjes. Na ons opgefrist te hebben, waren we klaar om terug naar huis te rijden. Het was een geslaagde dag! Het was leerrijk en plezant! Kortom, het was de lange autorit meer dan waard!

Glibberige Spa Trophy trail

Zaterdag op 2 juni vertrok ik samen met mijn vriend naar Spa om daar een trail van 22 km te lopen. De organisatie werd gedaan door de militaire defensie.

We kregen eerst een korte briefing over welke pijlen we moesten volgen en dat er verschillende oversteekplaatsen waren. Als je ergens moest wachten, mocht je de tijd die je verloren had melden bij de finish zodat die tijd werd afgetrokken van je eindtijd. Erna stapten we met zijn allen naar het vertrekpunt. Iemand van defensie telde af en gaf het signaal om te vertrekken.

Het parcours begon al snel met een helling. Naarmate het parcours volgde, waren er meer en meer beekjes die we over moesten. Het had vrijdag op zaterdag veel geregend dus ontstonden er beekjes die er normaal gezien niet waren. Om de 5 km waren er drankposten. Op sommige stukken lag het parcours er verradelijk bij. Je moest echt wel uitkijken waar je je voeten zette.

Ik vond het best een pittige trail. De militairen die op verschillende punten van het parcours stonden, gaven me aanmoedigingen en wat ik zeker kon appreciëren.

Het was alleszins een goede voorbereiding voor de La Chouffe trail op 14 juli. Hoewel dat nog veel pittiger gaat zijn.

Na de finish stond ik in de rij voor een groot bord spaghetti. Ik vond dat de trail goed georganiseerd was. Al snel begon de uitreiking van de tombola. Er werden verschillende dingen geloot onder alle startnummers. Ik had me nog niet gedoucht dus besloot ik na mijn bord spaghetti te douchen. Terwijl ik onder de douche stond, werd ik gebeld door mijn vriend. Hij vertelde me enthousiast dat hij een helikoptervlucht had gewonnen. Ik was blij voor hem en snel trok ik mijn kleren aan om terug naar hem te keren.

Too hot to run: rivierenhofloop

Zaterdag 26 mei deed ik mee met 10 km van de Rivierenhofloop. Ik mocht gratis deelnemen omdat ik met de voetbalclub van mijn vriend meedeed. We kregen van de coach een voetbalshirt aan met lange mouwen. Ik dacht: meent hij dit nu echt met dit warme weer? Maar helaas, we konden er niet onderuit.

Met het warme t-shirt stond ik aan de start. Nadat de laatste loper van de 5 km een staande ovatie kreeg, klonk het startschot. Ik had vanaf het begin al veel te warm. Het was 28 graden en bedrukkend warm. Ik had op verschillende momenten in de wedstrijd de gedachte om uit te stappen. Ik had het zo warm! Mijn keel voelde kurkdroog aan. Ik was dan ook blij met de eerste drankpost die rond de 5 km kwam. Zo nam ik 2 bekertjes water en kapte ik de rest van het water uit over mijn rug.

Verder kwam ik kinderen tegen die aan de kant stonden om met waterpistolen de voorbijkomende lopers de nodige verfrissing te geven. Toch bleef ik het enorm warm hebben. Ik voelde me misselijk. In mijn hoofd maakte ik er een mentaal spelletje van door telkens te zeggen: nog 1 km en dan mag je stoppen. En zo bleef ik kilometer na kilometer doorgaan. Rond 8 km was er de laatste drankpost. Nog even doorzetten en daar zag ik de atletiekpiste terug waar ook de finish was.

Wat een wedstrijd! Het was er eentje om snel te vergeten. Ik heb nog nooit in mijn leven zo hard gezweet als toen.

Gezellig trailen over de grens

Na 12 km gelopen te hebben bij ‘the golden hour’ (zie vorige blogpost), was het tijd voor het volgende loopevent. Om 11u reed ik met mijn auto naar Nederland om de Brabantse kluis trail (12 km) te lopen.

Na een autorit van 1uur en 20 minuten, kwam ik aan op mijn bestemming. Het viel me al direct op hoe mooi het hier was. De trail loopt door het natuurgebied ‘de Biezen’.

Ik ging mijn startnummer ophalen. Nog even wachten op de bank en dan om 13u konden we beginnen. Nadat er ‘start’ werd geroepen, begon de trail. Ik ging er meteen vandoor. Ik vond het een enorm mooi parcours. We moesten door smalle paadjes lopen en door torenhoog gras. Ik vond het heerlijk om hier door te lopen. De eerste bevoorrading bevond zich rond 5 km. Ik nam een paar winegums en vulde mijn beker met water. Vervolgens zette ik mijn weg verder. We kwamen onderweg enkele obstakels tegen zoals omgevallen boomstammen waar we over moesten klauteren. Op een gegeven moment zag ik een groep lopers voor me, die de verkeerde afslag had genomen en was teruggekeerd. Verder moesten we een beek oversteken. Het ijskoude water kwam als een verfrissing.

De tweede bevoorrading kwam eraan. Nog even wat drinken, paar winegums en gaan! We moesten langs een akker lopen,waar er amper plek was om met je beide voeten naast elkaar te lopen. Hier moest je echt uitkijken dat je niet viel. Verder liepen we een stuk naast een beek, de brug over en was het einde al in zicht. Op het einde zette ik nog een eindsprintje in. Wat een leuke trail was dit zeg! Met een blij gevoel ging ik naar huis!

The golden hour

Ik zag op Facebook iets verschijnen over het event van Adidas, ‘the golden hour’. In samenwerking met Runnerslab organiseerde ze een loopje van 12 km om de nieuwste loopschoenen van Adidas uit te testen, namelijk de Solarboost en om de zonsopgang waar te nemen.

Om 4u45 stond ik op zaterdag 20 mei klaar aan de winkel van Runnerslab. We kregen elk een paar Solarboost loopschoenen om uit te testen en een polsbandje dat licht geeft. Wanneer iedereen zijn juiste schoenmaat had gevonden, waren we klaar om het donker te doorkruisen.

Ik had het plan om op een lage hartslag te lopen (kwestie van nieuw schema te volgen), maar dit was al direct mislukt omdat er op een veel hoger tempo werd gelopen. Na 6 km kwamen we aan op Linkeroever ter hoogte van de voetgangerstunnel. Er stond een tent van Adidas en er werd muziek gedraaid. In grote blokken letters was er Solarboost geplaatst en hier hebben we een groepsfoto mee gemaakt.

De zon hebben we helaas niet zien opkomen. Op de terug weg naar Runnerslab werden er actiefoto’s van ons genomen tijdens het lopen. Ik ben er benieuwd naar want meestal vind ik mijn foto’s niet echt mooi.

Bij aankomst was er een gratis ontbijt voorzien. Croissants, sandwiches met hesp, bruine boterhammen met ei/groentjes, bakjes met fruit. Verder was er fruitsap en muntwater. Na het ontbijt besloot ik om naar huis te gaan. Na een verfrissende douche, ben ik nog een paar uurtjes in mijn bed gedoken om te slapen. Om 11u moest ik namelijk vertrekken naar Nederland om de Brabantse kluistrail te lopen.

Meer hierover in de volgende blogpost! 😉

Lactaattest

Op 8 mei heb ik een lactaattest laten uitvoeren bij Smart Sport. Een lactaattest is een inspanningstest die laat zien hoe je lichaam energie levert die nodig is om een bepaalde inspanning te leveren. Op basis van de resultaten zien ze hoe het gesteld is met je conditie en worden je hartslagzones berekend.

Aangezien ik graag een snellere tijd wil bij mijn volgende marathon, leek me dit de ideale oplossing. Dus stond ik op dinsdag 8 mei om 10u30 aan de atletiekpiste van Schoten. Het was een warme dag, 24 graden en een lactaattest afleggen. Dat ging wat worden, dacht ik.

Ik moest beginnen met 4 rondjes op een lage hartslag. Hierna werd er bloed geprikt uit mijn vinger. Ik moest dan ook aangeven welk gevoel ik had bij het loopje. Hierna moest ik weer 4 rondjes lopen, maar dan op een iets hogere hartslag. Nogmaals werd er bloed geprikt om erna weer 4 rondjes te lopen op een nog hogere hartslag. Op het einde moest ik een rondje sprinten.

Na een week kreeg ik een op maat gemaakt trainingsschema voor de marathon van Berlijn. De 50 km die ik ga lopen bij de La Chouffe trail was ook in het schema verwerkt. Vanaf nu train ik dus in verschillende hartslagzones. Dat zal even wennen zijn.

Het resultaat van de lactaattest gaf aan dat ik een goede basisconditie heb, maar dat ik op een te hoge hartslag heb gelopen. Dus het gaat wennen worden om op een lage hartslag te lopen.

Ik ben benieuwd naar wat het schema me gaat brengen, maar ik heb er ongelooflijk veel zin in!

My road to…

Nu de marathon van Rotterdam gedaan is, ben ik volop aan het trainen voor mijn volgende doelen. Mijn uitdagendste doel van dit jaar, namelijk mijn eerste ultratrail. De 50 km van de La Chouffe Trail met 1890 hoogtemeters en het oversteken van 3 rivieren. Ik heb er enorm veel zin in maar aan de andere kant vind ik het ook enorm spannend omdat dit nieuw terrein is voor mij. Om me optimaal voor te bereiden, ga ik mijn lange duurlopen in heuvelachtig gebied afwerken. Zo heb ik al een lijstje gemaakt van welke plekken ik onveilig ga maken. Verder heb ik ook een paar trails gepland om het wedstrijdgebeuren wat gewoon te worden zoals de Brabantse kluistrail 12 km en de Trophy Spa trail 22 km. Tussenin staan er ook nog kleine loopwedstrijden op de planning zoals Mortsel Loopt en de Rivierenhofloop.

Daarnaast ben ik tegelijkertijd bezig met mijn 2de doel, namelijk de marathon van Berlijn. Binnenkort laat ik een lactaattest afnemen om zo optimaal mogelijk aan de start te staan in Berlijn. Ik kijk enorm uit naar deze marathon omdat het een World Major marathon is. Er zijn 6 World Majors marathons die bestaan uit de volgende marathons: Londen, Berlijn, Tokyo, Chicago, Boston en New York. Indien je ze alle 6 hebt gedaan, krijg je een six-star medaille. Die wil ik ooit allemaal hebben gelopen maar dat zal wel lang duren want het kost enorm veel geld om met een georganiseerde reis mee te gaan. Ik heb geluk dat ik samen met mijn vriend ben ingeloot voor de marathon van Berlijn dus wij hebben onze reis zelf kunnen plannen.

I’ll keep you posted over mijn loopavonturen! 😘

D-day: de marathon van Rotterdam!

Vol met zenuwen stond ik aan de start. Ik stond in wave 5 en mijn vriend in wave 1 dus ik moest een uur wachten (halfuur op voorhand in startvak staan erbij gerekend) voordat ik mocht starten. Voor de start van de eerste wave werden we getrakteerd op het nummer ‘you’ll never walk alone’ van de enige echte Lee Towers. Een kippenvelmomentje.

Om 10u28 werd het startschot gegeven. Onwezenlijk dat ik alweer een marathon aan het rennen ben, bedenk ik mezelf. Mijn 3de marathon. Ik probeer rustig te starten en laat me niet mee gaan met de grote hoop. Een pace van rond 6min30 is het doel voor de eerste helft. De eerste helft van de marathon ging, naar mijn gevoel, vlot. Ik focuste me op mijn muziek, onbekende mensen die mijn naam schreeuwden, de drankposten en ik telde de momenten af naar het volgende gelletje om in te nemen.

Vanaf de 2de helft wou ik versnellen om zo een negative split te bekomen. Maar de hitte had me te pakken. Vanaf 25km kon ik mijn pace niet meer aanhouden. Ik had het zo warm. Vanaf 30 km zag je aan de overkant de mensen rennen die al aan km 40 zaten. Ik vond dit een enorm demotiverend punt want ik moest er nog 12,195km doen.

Op naar het Kralingse bos. Ik had het gevoel dat hier geen einde aan kwam. Vanaf km 35 was ik op, alles begon pijn te doen. Op dat punt wou ik opgeven en kon ik de mentale support van het thuisfront wel gebruiken. Via Whatsapp kreeg ik lieve berichtjes die me er doorheen hebben geholpen. Vanaf km 37 belde mijn vriend om me moed in te spreken. En dat gaf me wel een boost om door te zetten. Nog 5 km en 195 m te gaan, maar wat leek dat ver op dat moment wanneer je er helemaal doorheen zit.

Blijven gaan was de boodschap. Bij km 40 was ik blij om nog een bekertje water te kunnen drinken en mijn gezicht nat te maken. Klaar voor het laatste stuk. Vanaf km 41 gingen we de Coolsingel op. De finish was bijna in zicht. Wanneer ik de finish zag, begon ik te versnellen. Ik was er bijna! Wanneer ik de finish bereikte, werd ik overmand door emoties. De traantjes begonnen te vloeien. Wat had ik het zwaar gehad, maar zo blij dat ik de eindmeet had gehaald. Ik werd ineens op mijn schouders getikt en zag mijn vriend voor mijn neus verschijnen. Wat deed het deugd om hem te zien! Hij gaf me direct een recoveryshake.

 

Ik had niet mijn 4u30 dat ik voor ogen had gehaald, maar heb wel mijn pr met 23 minuten kunnen verbeteren. Mijn eindtijd was 4u43min. Best tevreden, maar ik neem mijn revanche in Berlijn!